Derde week alweer

Zo die is ook weer gepasseerd, die derde week op naar de vierde. Vandaag heb ik mijn vrije dag en ga ik mee met marnix naar Duhkan. Je hoobt daar een soort Lagoon waar het niet al te diep is. Het plan was om Marnix daar te laten (leren) kiten en dat ik dan lekker een dagje kon relaxen, lachen om Marnix zijn valpartijen ( wat heb ik gelachen) en tevens een paar mooie foto's kon schieten van onze sportieveling Marnix. Ten opzichte van Doha licht Duhkan helemaal aan de nadere kant van het eilenad, voor ons ca 75 kom rijden. Marnis vond het leuk om mij vroeg in de ochtend te wekken ( ik niet)opdat hij de hele dag wilde oefenen. Nadat hij me zover gekregen had beloofde Marnix mij een paar donuts en een (grote) kop koffie en zou hij me een half uur later na mij gewekt te hebben komen halen. Zo gezegd zo gedaan want een half uur later reden we weg. Kitisch was ook mee. De weg van Doga naar Duhkan ligt op dezelfde route als de route die we elke ochtend rijden naar het werk, alleen stoppen we dan na 30 km waarvandaan we nog een kleine 5 minuten moeten rijden over een soort onverharde weg waar Iemants de nieuwe toko aan het bouwen is. We vervolgden onze route. Opeens stond marnix bovenop de rem, een drempel midden in de snelweg. Grazy Qatar!!! ten top!!! goed we vervolgden onze weg. Na een uur gezeten te hebben in de auto kwamen we via een brug aan nabij onze locatie. de brug werd verbouwd en was maar over 1 weggedeelte berijdbaar. In ons Nederland zou er dan een stoplicht staan. Hier niet. hier zetten ze 2 Nepalies neer met een rood en een groen vlaggetje welke dan vriendlijk naar je wuiven. zijn blij dat er eindelijk een auto komt. Duhkan is wat dat algaat totaal nog niet ontwikkeld. zijn natuurlijk wel plannen voor maar dat ligt in de toekomst. niet voor niets is vanaf de locatie iemants naar Duhkan een nieuwe snelweg aangelegd (2 jaar geduurt, bijna af) met 4 baans wegen. Maargoed is was natuurlijk wel weer verbijsterd dat ze daar mensen ipv stoplichten voor inzetten. we vervolgden onze weg langs een strandweg met aan onze rechterhand de LAGOON. Al gauw zagen we wat andere auto aan de waterkant staan. Daar zijn we maar bij gaan staan. Het waaide flink hard. ik denk een ruime 6. Marnix tuigde zijn 12m2 zeil op samen met kitisch. eigenlijk wilde Marnix het eerst even aanzien, omdat het best hard waaide. Maargoed toch maar in het pak gehezen. Na een kwartier gekeken te hebben naar de geoefende kiters daar al reeds aan het kiten, had Marnix genoeg inzichten verzameld om een poging te wagen. Goed na enkel kwartieren later zijn we marnix maar gaan ophalen met de auto omdat hij zo ver weg gedreven, gevallen, enzovoorts was dat het zinvoller was om hem aan de onderkant van de lagoon op te pikken. eigenlijk vinden we het gewoon zielig voor hem .. Marnix leest dit verhaal ook, dus ik moet oppassen met wat ik zeg. Na marnix opgepikt te hebben zijn we het een eind verderop gaan proberen, hopende op betere kite prestaties van onzer Belg Marnix. Goed ik heb zowaar 10 se conden kunnen vastleggen dat meneer eindelijk na een lange dag een keer op de plank stond , nee gein, het is knap moeilijk om zonder enige instructie deze sport te leren. Eigenlijk vind ik het ontzettend knap van hem. Goed na enige uren zijn we dus maar weer naar de onderkant van de lagoon gereden. aldaar aangekomen stond een bibberend kereldje ergens 100 meter van de kant. Reslutaat hele dag oefenenen: Lichte onderkoeling, zware frustraties, vooral van de Hollander die de hele dag foto's stond te maken van diens blunders, vele sneeen in de voeten en tenen door de scherpe rotsen. Ik vertelde hem meerdere malen op zn plank te gaan staan, maargoed je bent op stap met een belg. Zegd genoeg! Nadat Kitisch zn slippers naar marnix gegooit had kon hij eindelijk het water uit. De pijngrens was wat dat algaat bereikt. geen voet kon hij meer zetten. Zaten ook wel erg puntige rotsjes tussen. dus eindelijk aan de kant, afdrogen kleding aan en bijkomen. Z'n zeil hebben kitisch en ik maar opgerold. Beetje teleutrgesteld maar toch ook trots als een pauw herleefde marnix zittende op het achterdeksel van zn pickup zn kite avontuur. We hingen aan zn lippen haha. Goed alles opgeruimd en weer terug naar huis. We spraken af om eerst even te douchen. Daarna zijn we samen een happy gaan eten. Kitisch had die dag al genoeg gezien en bleef liever thuis. Was weer een mooie dag. Tot slot sprak ik voor de eerste keer mn ouders via Skype die avond. Julia had hen na een welverdiende vakantie opgevangen en wilde skype natuurlijk met hun delen. Was erg leuk om ze weer eens te zien en te spreken.

Dit was het wel weer wat betrefd mn 3e vrije dag. Morgen begint weer een lange week.

Groetjes van Gerben Fidder.